Traktor T-16 jest samobieżnym podwoziem, dla którego w ludziach był nazywany "podwoziem". Został wydany jako głęboka modernizacja samojezdnego podwozia modelu DSSH-14 i zyskał szerokie uznanie na terenie ZSRR. W artykule zostaną uwzględnione charakterystyki techniczne i eksploatacyjne ciągnika.

Podsumowanie

Model T-16 był pomysłem Charkowskiej Fabryki Traktorów (KhTZ). Jego wydanie zostało ustanowione w 1961 roku. Po 6 latach na świecie nastąpiła druga modyfikacja samochodu, a po 25 - trzecia. Od ciągnika ДСШ-14 Т-16 różni się nowy silnik, zdalne cylindry, niskociśnieniowe opony i zawiasowy układ hydrauliczny. W czasie seryjnego okresu produkcyjnego KhTZ wyprodukował około 600 tysięcy egzemplarzy T-16. Ciągnik jest nadal używany w rolnictwie jako uniwersalny samochód do ogrodnictwa i zbioru. Ma wysoką przenikalność, co jest niezwykle ważne podczas pracy na glebach o wysokiej wilgotności.

Pierwotnie przewidywano, że T-16 będzie pracował w połączeniu z kultywatorami, zespołami do zbierania i opryskiwaczami w uprawie warzyw. Ale później ciągnik okazał się ciężarówką z piękną trasą biegową. Ponadto podwozie służyło jako urządzenie uruchamiające do maszyn budowlanych (generatory, wciągarki, pył krążący) oraz do transportu materiałów budowlanych. Ciągnik jest wyposażony w dużą liczbę zamontowanych wymiennych urządzeń: małą ładowarkę, kosiarkę do kondycjonowania, opryskiwacz, stogmette, stację sprężarek iinne Zamiast T-16 w 1967 roku był jego zmodernizowana wersja T-16M. Został wyprodukowany do 1995 roku. Ponadto w 1986 r. Skorygowano wydanie kolejnej wersji T-16. Traktor nazwano T-16MG. Więcej szczegółów na temat modyfikacji samochodu zostanie podanych poniżej. Ostatecznie podwozie stało się nieodzownym pomocnikiem w działalności rolniczej, komunalnej i drogowej.

Specyfikacji

Ciągnik T-16, który przedstawia obraz należy do klasy małej trakcyjny ma stosunkowo małe wymiary: 3820 x 2000 x 2600 mm, podczas gdy jej masa wynosi 1685 kilogram i prześwit - 560 mm . T-16, otrzymane z silnika Diesla z dwóch cylindrów 16 KM (stąd nazwa) z układem chłodzenia powietrzem. Niezwykłe jest to, że silnik ciągnika znajduje się z tyłu. Specyficzne zużycie paliwa maszyny wynosi 272 g /kWh. W elektrowni zastosowano metodę mieszania przedkomorowego. Peredkamera utworzyło specjalną wkładkę, która vpressovyvaetsya w głowie i całkowicie pasuje do niego. Zatem przed-kamera zajmuje około jednej trzeciej objętości komory spalania.

Sam silnik ciągnika T-16 składa się z wielu systemów: zasilania, rozruchu, smarów, chłodzenia - oraz mechanizmów: łączenia korbowego i rozprowadzania gazu. Przed nim jest przymocowany biegów pokrywa, która pokrywa włazu z odpowietrznik i szyi. Na tylnej części obudowy skrzyni korbowej dołączonym do niego koło zamachowe i rozrusznik, a na dole - filtry oleju. Pompa oleju znajduje się w dolnej częściczęści podpory wału korbowego. Silnik wyposażony jest między innymi w trzy filtry: paliwowy, lamelowy i dokładny. Obsługa ciągnika T-16 została przeprowadzona za pomocą pedałów połączonych trakcją, palcami i końcówkami z dźwigniami do kontroli. W parze z silnikiem pracowała przekładnia mechaniczna na 7 przednich i tylnych kół zębatych. Główną różnicą między modelem a klasycznymi ciągnikami była tylna pozycja zespołu napędowego i skrzyni biegów, a także pozycja przednia urządzenia zawiasowego.
Koła ciągnika miały różny rozmiar. Możliwa była zmiana szerokości obu gąsienic i przesunięcie środka ciężkości na tylnej osi. Dzięki tej konstrukcji podwozia obszar zastosowania maszyny jest znacznie rozszerzony - staje się dostępny do odchwaszczania odstępów między rzędami i innych operacji dla szczegółowego przetwarzania sadzenia rolniczego. Konstrukcja zapewnia doskonały przegląd elementów sterujących zawiasami i rozstawem rzędów z siedzenia ciągnika. Ponadto masywne koła i przesunięte do tyłu środka ciężkości zapewniają pewny chwyt na podłożu i doskonałą przepuszczalność ciągnika.

Rama

Podstawowa konstrukcja ciągnika T-16 jest sztywną ramą, która jest wyłożona różnymi elementami zawiasowymi. W późniejszych modyfikacjach traktor otrzymał dach, panele ze szkła i drzwi. Twarda rama ma na celu ochronę kierowcy ciągnika przed obrażeniami, w przypadku przewrócenia się samochodu. Otóż ​​dach ze szkłem i drzwiami pokrywa go od złej pogody i spalin. Latem z reguły szybko się poruszaelementy szkieletu zostały zdemontowane.

Sama rama była konstrukcją prostokątnych rur o przekroju poprzecznym z połączeniami spawanymi i śrubowymi. Na podwoziu został zamocowany gumowymi amortyzatorami w sześciu miejscach. Dach tuszy można zamknąć. Wewnątrz ramy umieszczono osłonę ochronną i wieszak na odzież, a na zewnątrz lusterka i wycieraczki. Ponadto na lewej ramie ramy zainstalowano zestaw narzędzi. T-16 miał pojedyncze, pojedyncze gniazdo, które można regulować w zależności od wzrostu i ciężaru kierowcy ciągnika. Regulację przeprowadzono poprzez zmianę rozmieszczenia miski. Solidne oparcie i podłokietniki uzupełniają siedzisko. Konieczne było regularne czyszczenie, a czasem nawet zabarwianie i dokręcanie śrub mocujących.

Osprzęt

Na szczególną uwagę zasługuje różnorodność urządzeń zawieszanych, które można zamontować w ciągniku. Dzięki wyposażeniu w zawiasach proste podwozie staje się samochodem wielofunkcyjnym. Z przodu iz tyłu ramy T-16 znajdują się miejsca do montażu takich urządzeń, jak mopa, kosiarki, szczoteczki do szos, wózki widłowe, pług, siewnik, kultywator, podnośniki do ziemniaków i inne.
Dzięki pomocy T-16 możliwe było przeprowadzenie szerokiego zakresu operacji: usuwanie śniegu i gruzu, kopanie ziemi i jej transport, prace na budowach, zagospodarowanie gruntów rolnych i wiele innych. Sprzęt zawiasowy jest kupowany oddzielnie od samochodu, w zależności odmedia, budownictwo, potrzeby rolnicze lub transportowe.

T-16M

W swojej podstawowej formie samochód był prowadzony do 1967 r. Ciągniki następnych lat produkcji były samojezdnymi maszynami, które otrzymały bardziej nowoczesny sprzęt i elektrownie. Od 1998 r. Dostosowano modernizację wersji T-16. Ciągnik stał się znany jako T-16M. Samochód otrzymał nową elektrownię o mocy 25 koni mechanicznych. W związku z tym niektórzy fani ciężkiej technologii nie są w stanie nazwać ciągnika T-16 - T-25. Jednak T-25 to zupełnie inny model, który nie ma nic wspólnego z ulepszoną wersją T-16. Nowy silnik pozwolił na zwiększenie maksymalnej prędkości jazdy do przodu ciągnika do 23 km /h. W tym samym czasie zmniejszono prędkość minimalną dzięki zastosowaniu reduktora do 16 km /h. W ten sposób zakres maszyny rozszerzył się jeszcze bardziej. Masa zmodernizowanego ciągnika wzrosła do 1810 kilogramów.

T-16MG

W 1986 r. Linia modeli T-16 została uzupełniona o kolejną modernizację. Nowy samochód został wyposażony w 25-osobową elektrownię, znaną z wersji T-16M. Teraz jednak silnik wysokoprężny może rozwinąć prędkość do 40 kilometrów na godzinę. Platforma ciągnika została wyposażona w system wywrotki. Można było wyposażyć maszynę w kompletną metalową kabinę. Dzięki sprzętowi samobieżnemu traktor stał się szerzej stosowany w transporcie. Udoskonalono także trzy sekcje wyboru zdolności, z których dwie są synchroniczne i jedna niezależnawydajność korzystania z urządzeń zawieszanych na zawiasach.

Koszt ciągnika

Oczywiście nowego ciągnika T-16 nie można teraz kupić. Jednak na rynku wtórnym można znaleźć dobrze zachowany lub odrestaurowany kapitałowo model. Ponieważ produkcja ciągnika była dość długa, a liczba zestrzelonych z przenośnika maszyny obliczono na setki tysięcy, zakres cen używanych samochodów jest dość szeroki: 1-3 tys. Dolarów (60-180 tysięcy rubli).

Jak wybrać ciągnik

Kupując T-16 na rynku wtórnym, należy wziąć pod uwagę szereg ważnych niuansów. Przede wszystkim należy się upewnić, że wszystkie węzły i mechanizmy działają prawidłowo, poznać dokładną datę poważnych napraw i sprawdzić ciągnik pod kątem widocznych wad. Byłoby miło również wiedzieć, jaki rodzaj pracy i jak intensywnie ta technika była używana. Części zamienne do ciągnika Т-16 są nadal prezentowane w szerokim asortymencie. Dlatego przedłużenie życia samochodu jest łatwe. Liczba części, które powinny być oryginalne, jest bardzo mała.

Analogi

T-16 - ciągnik, który zyskał reputację uniwersalnego asystenta. Jego nazwisko było tak popularne, że nazywało się to innym podwoziem samobieżnym, w szczególności US-2540 i VTZ-30SS. Modele te są uważane za główną alternatywę dla T-16. Oba modele zostały wyprodukowane w fabryce ciągników Vladimir, a samobieżne podwozie SS-2540 - również w fabryce traktorów w Charkowie. Następną mocą był ciągnik T-40. T-16 stał się wiernym towarzyszem radzieckich robotników i nadal zachowuje swoją reputację.