Linux nie jest zwykłym graficznym systemem operacyjnym, takim jak Windows. Jego środowisko graficzne stanowi dodatkowy komponent, który pozwala na zmianę wyglądu pulpitu i parametrów technicznych. Uruchomienie powłoki systemu Linux jest tak proste, jak instalacja zwykłego programu Windows. Większość komputerów stacjonarnych ma już wiele edytorów tekstu i programów. Użytkownik będzie musiał zdecydować, co zostawić, a co zresetować, wybierając inny menedżer okien i zmieniając sposób interakcji z Linuksem. W takim przypadku działania te nie spowodują utraty nowych aplikacji.

Wybór środowiska graficznego Linux

Większość środowisk graficznych Linuksa oferuje domyślne środowisko graficzne, które najlepiej pasuje do ogólnej koncepcji. Linux występuje w kilkudziesięciu wersjach, zwanych dystrybucjami. Są to typy środowisk graficznych, które kontrolują wygląd systemu operacyjnego i dostosowują przepływ pracy.


Linux oferuje lekkie dystrybucje przestarzałego sprzętu i cięższe z wieloma funkcjami dla klasy biznesowej. W każdym razie zainstalowanie tego systemu operacyjnego nie wymaga wymiany sprzętu i jest całkowicie bezpłatne (w przeciwieństwie do systemów Windows i MacOS). Każda dystrybucja zawiera pełną listę zainstalowanych programów. Linux oferuje tysiącedarmowe aplikacje. Termin "najlepszy" przy omawianiu komputerów desktopowych Linuksa jest subiektywny. Zależy od preferencji użytkownika, w zależności od wydajności sprzętu. Typ komputera stacjonarnego jest kluczowym wyborem, określającym wygląd, sposób i zakres danych. Pakiety oprogramowania są zapakowane do interakcji z konkretnymi pulpitami. Możesz również zainstalować program na jednym pulpicie w inny sposób, aby wyrównać najlepsze programy w swoich ulubionych powłokach Linux.


Narzędzie do zarządzania pakietami oprogramowania w każdej dystrybucji automatycznie przetwarza załączniki do wybranej wersji. Dystrybucje mają różne ustawienia na pulpicie. Niektóre mają opcję domyślną i jedną lub dwie zamienniki, inne zapewniają tylko jedno środowisko graficzne. Jeśli przejście do nowego systemu operacyjnego wydaje się być skomplikowane, tworzy kopie zapasowe plików przed przełączeniem. Ponadto dystrybucje Linuksa mają doskonałe instrukcje.

Wskazówki dotyczące instalacji

Do wyboru jest ponad 300 dystrybucji Linuksa. Eksperci zalecają rozważenie instalacji najbardziej popularnej. Jeśli użytkownik nie zna żadnej opcji, należy zacząć od prostego. Mint i Ubuntu będą znacznie łatwiejsze dla początkujących niż Arch. Mint zawiera również całe niezbędne oprogramowanie do uruchamiania wideo i muzyki. Fedora jest bardziej skomplikowana, ponieważ ta dystrybucja zawiera inne sterowniki. Kiedy użytkownik przyzwyczaja się do Linuksa, może spróbować czegoś innego, na przykład zainstalować inne środowisko graficzne lub inną dystrybucję. Ale najpierwmusisz przestrzegać podstawowych zasad instalacji.
UNetbootin - program, który pozwala ci stworzyć bootowalną pamięć USB bez nagrywania płyty CD. Jest dostępny dla każdego systemu operacyjnego. Zaleca się wypróbowanie wersji na żywo na dysku zewnętrznym przed zainstalowaniem go na komputerze przez cały czas. Aby to zrobić, musisz utworzyć instalację Live USB z powłoką graficzną Linux. Na nim możesz wypróbować funkcjonalność maszyny wirtualnej, jeśli jej używasz.

Graficzna powłoka

Składa się z zestawu narzędzi ułatwiającego korzystanie z komputera. W środowisku graficznym zawierają komponenty:

Window Manager.

Pasek menu.

Widgety.

Menedżer plików.

Przeglądarka.

Biuro.

Edytor tekstu.

Terminal.

Dyspozytor.

Menedżer okien określa funkcjonowanie aplikacji. Panele są wyświetlane na krawędziach lub na ekranie. Widżety służą do wyświetlania przydatnych informacji, takich jak pogoda, agregaty wiadomości lub dane systemowe. Menedżer plików umożliwia nawigowanie po folderach na komputerze. Przeglądarka umożliwia przeglądanie Internetu. Pakiet Office tworzy dokumenty, arkusze kalkulacyjne i prezentacje. Edytor tekstu tworzy pliki tekstowe i edytuje pliki konfiguracyjne. Terminal zapewnia dostęp do wiersza poleceń, a kontroler jest zobowiązany do zalogowania się do komputera, nawet w systemie Linux bez powłoki graficznej.

Nowoczesna mennica systemu Linux

Linux Mint jest bardzo odpowiedni dla użytkowników przyzwyczajonych do systemu Windows. Domyślnie, Linux Mintwykorzystuje środowisko pulpitu Cinnamon. U dołu ekranu znajduje się pasek zadań. U dołu po lewej stronie znajduje się przycisk menu, który uruchamia programy. W prawym dolnym rogu okna mennica systemu Linux wyświetla ikony paska czasu i paska zadań.
Pulpit można dostosowywać według motywów i symboli. Istnieją jasne i ciemne motywy. Możesz także wyświetlić swój kalendarz, Google na pulpicie lub dokładnie określić, co będzie wyświetlane na pasku zadań. Programy w menu Start są podzielone na kategorie, które można edytować. Po lewej stronie znajdują się trzy przyciski do blokowania, wylogowywania lub zamykania powłoki graficznej Linux Mint. Istnieje menedżer plików Nemo (podobny do Eksploratora Windows), aby poruszać się po folderach i plikach. Konsola poleceń nosi nazwę Termina. Jest podobny do wiersza poleceń systemu Windows. Cynamon jest ewolucją pulpitu Gnome 3. Do testowania możliwe jest zainstalowanie innych środowisk graficznych w mennicy systemu Linux podczas logowania za pomocą przycisku. Przed uruchomieniem powłoki graficznej Linux, otwórz Terminal, aby zainstalować Cynamonowy pulpit i wprowadź polecenie: sudo apt-get install mint-meta-cinnamon.

Powłoka KDE

KDE 4.9 jest również znane jako środowisko graficzne K, które istniało od 1996 roku. Wprowadzono wiele aktualizacji, aby użytkownik mógł korzystać z bieżącego stanu wersji 4.9. Ten szczególny DE był jednym z najbardziej popularnych środowisk. KDE ma ogromny zestaw aplikacji. Po kilku szybkich zmianach możesz uzyskać piękny pulpit, stworzony w możliwie najkrótszym czasie. Cechy:

Graficzna powłoka Kali Linux obsługuje niestandardowy pasek zadańprzypomina pewien popularny system operacyjny Windows.

Dodatki w sekcji "Ulubione" w menu Szybkie uruchamianie.

Obszar pulpitu obsługuje rozmieszczanie widgetów.

Istnieje kilka wstępnie zainstalowanych wersji, które oferują przydatne informacje, takie jak prognozy pogody, pobieranie procesorów, aktualizacje sieci społecznościowych i nadchodzące wydarzenia w kalendarzu.

Ogólnie rzecz biorąc, KDE jest w pełni funkcjonalnym DE, które zapewnia przyzwoitą ilość nowoczesnych udogodnień dla graficznego środowiska komputerowego. Zalety KDE: Łatwy w instalacji, prosty interfejs umiejętności. Wady: KDE może nie działać jak lżejszy DE lub samodzielny menedżer okien na słabszym komputerze lub komputerze ze słabym procesorem graficznym. Aby złagodzić tę wadę, możesz spróbować wyłączyć niektóre efekty pulpitu. Jeszcze jeden minus to wysokie zużycie pamięci. Domyślnie KDE ma wiele aplikacji:

Akonadi to menedżer informacji osobistych.

Ark - narzędzie kompresji.

Menedżer plików.

Gwenview - przeglądarka obrazów.

KAccounts - Konta.

KCalc - Kalkulator.

Kdenlive jest edytorem wideo.

Kontact jest menedżerem kontaktów.

Kate jest edytorem tekstu.

Konqueror to przeglądarka internetowa.

KDE doskonale nadaje się do nowoczesnych komputerów. Zużycie pamięci wynosi około 300 megabajtów. Przed uruchomieniem powłoki graficznej KDE w systemie Linux otwórz terminal i wpisz: sudo /etc/init.d/kdm.

Okolice cynamonu

Środowisko pulpitu Cinnamon jest bardzo stylowe,nowoczesne i znane osoby korzystające z wersji Windows 8. Cynamon jest standardowym środowiskiem dla Mennicy Linuksa. Poniżej znajduje się osobny panel i wygodne menu z ikonami szybkiego uruchamiania i tacą systemową w prawym dolnym rogu. Istnieje wiele skrótów klawiszowych, z których można korzystać, a na pulpicie jest wiele efektów wizualnych. Może być dostosowywany i edytowany zgodnie z wymaganiami użytkownika. Możesz zmienić tapety, panele pozycji, dodać aplety panelu. Możesz także dodawać widgety do pulpitu: wiadomości, informacje o pogodzie i inne. Wykorzystanie pamięci: 175 megabajtów. Plusy:

Natychmiast zapoznaj się z tymi, którzy korzystali z systemu Windows.

Wygląda świetnie.

Istnieje wiele możliwości.

Mnóstwo efektów.

Klawisze skrótów.

Łatwe ustawianie i dostosowywanie.

Minusy: zużywa dużo pamięci. Niezależnie od tego, której wersji chcesz użyć, zaleca się zainstalowanie Synaptic, aby łatwiej było znaleźć i zainstalować Cinnamon. Synaptic przyda się również do innych zadań, takich jak instalacja Java. Aby uruchomić powłokę Linux, wykonaj następujące kroki:

Otwórz okno terminala, naciskając jednocześnie klawisze CTRL, ALT i T.

Wpisz: sudo apt-get install synaptic.

Wprowadź hasło.

Uruchom Synaptic, klikając górny przycisk w programie uruchamiającym Ubuntu, wpisując Synaptic w polu wyszukiwania i klikając jego ikonę.

Znajdź parametr "Cinnamon-Desktop-Environment" i zaznacz pole obok.

Kliknij "Zastosuj", aby zainstalować cynamon.

Obszar roboczy GNOME

GNOME jest bardzo podobne do środowiska pracyTablica jedności. Główną różnicą jest to, że domyślny pulpit ma jeden panel. Aby otworzyć pasek narzędzi GNOME, musisz kliknąć klawisz na klawiaturze, który na większości komputerów wyświetla logo Windows. GNOME ma wbudowany podstawowy zestaw aplikacji, ale istnieje wiele innych aplikacji napisanych specjalnie dla GTK3. Główne programy:

Graphic Shell.

Control Panel Windows Control Panel.

Narzędzie Tweak do konfiguracji. Pliki, dokumenty.

Foto.

Muzyka.

Wideo.

Narzędzie dyskowe.

Disk Usage Analyzer.

Oprogramowanie (menedżer pakietów).

Widgety: zegarki, mapy, pogoda.

WWW (przeglądarka internetowa).

Kalkulator, kalendarz, słownik, notatnik.

Podobnie jak GNOME Unity, nie jest szczególnie konfigurowalny, ale czysty zestaw narzędzi umożliwia pracę na pulpicie. Istnieje zestaw standardowych kombinacji klawiszy, których można używać do poruszania się po systemie. Doskonały do ​​nowoczesnych komputerów. Wykorzystanie pamięci: około 250 megabajtów. Aby rozpocząć nową wersję Gnome z graficznego ekranu logowania, użytkownik musi dodać kilka plików. Graficzny program logowania różni się w zależności od dystrybucji (niektóre używają KDM lub XDM), ale te instrukcje będą koncentrować się na GDM. Instalacja Linuksowej warstwy graficznej:

Najpierw musisz utworzyć /etc /X11 /gdm /Sessions /GNOME-CVS z następującymi liniami: #! /Bin /sh exec jhbuild uruchom gnome-session.

Następnie uruchom chmod a + x /etc /X11 /gdm /Sessions /GNOME-CVS.wykonaj ten plik.

Modular XFCE

XFCE (wersja 410) to świetne środowisko graficzne. Dystrybucja jest szybka i super lekka, wygląda pięknie. XFCE jest modułowy, więc ustawienie może się różnić, w zależności od tego, które komponenty mają być używane. Opiera się na zestawie narzędzi widgetu GTK i może obsłużyć 40 MB pamięci. Technicznie jest tak stary jak KDE, który został uruchomiony w 1996 roku. Zapewnia sporo narzędzi do pełnego zadowolenia najbardziej wymagających użytkowników:

Mousepad to edytor tekstu.

Orage to aplikacja do kalendarza.

Xfburn to aplikacja do tworzenia płyt CD /DVD.

Środowisko podstawowe XFCE to przyzwoita konfiguracja z panelem podobnym do OS X.

Funkcje: w pełni konfigurowalny z pozycji stacji dokującej do ikon.

Komponenty operacyjne LXDE

Stacja robocza LXDE jest świetna dla starszych komputerów. Podobnie jak środowisko graficzne XFCE, jest skonfigurowany do dodawania paneli w dowolnej pozycji i konfiguruje je tak, aby zachowywały się jak doki. Dlatego zaleca się więcej w przypadku starego sprzętu. Dla bardziej aktualnego XFCE będzie to również dobra opcja. Wykorzystanie pamięci: około 85 megabajtów. Uruchom z wiersza poleceń:

Otwórz terminal i wpisz: sudo apt-get install lxde. Kliknij System - & gt; Zamknij, a następnie kliknij Wyloguj, aby wyjść z Ubuntu.

Na nowym ekranie logowania kliknij Opcje - & gt; Wybierz sesję

Wybierz opcję LXDE i kliknij przycisk Zmień sesję.

Wprowadź swoją nazwę użytkownika i hasło (jak zwykle). LXDE musi rozpocząć instalację.

Ubuntu MATE

Linux shell Linux Ubuntu MATE jest jedną z implementacji środowiska graficznego. Zawiera menedżera plików, który można podłączyć do plików lokalnych i sieciowych edytora tekstu, kalkulatora, menedżera archiwum, przeglądarki obrazów, przeglądarki dokumentów, monitora systemu i terminala. Wszystkie są konfigurowalne i zarządzane przez centrum sterowania. MATE wygląda i zachowuje się jak środowisko graficzne GNOME w wersji 3. Doskonałe zarówno dla starego, jak i aktualnego sprzętu, ma pasek menu i jest pod wieloma względami taki sam jak XFCE. MATE jest przedstawiany jako alternatywa dla Cinnamon jako część dystrybucji Linux Mint. Obszar roboczy pulpitu MATE można dostosować do własnych potrzeb - można dodawać panele, zmieniać tapetę pulpitu jako przyjazną dla użytkownika. Wykorzystanie pamięci: około 125 megabajtów. Jeśli użytkownik lubi ręcznie uruchamiać MATE, wpisz polecenie: ~ /.xinitrc exec mate-session, a następnie startx.

Porównanie dystrybucji dla początkujących

Mint i Ubuntu są uważane za najlepsze graficzne powłoki systemu Linux dla początkujących użytkowników. Mięta bazuje na Ubuntu, ale przez lata stały się zupełnie inne. Różnice między powłokami graficznymi:

Ubuntu i Mint współdzielą pewne elementy interfejsu, mają własną powłokę.

Ubuntu pobiera sygnały z OS X, a Mint jest podobny do systemu Windows.

Interfejs Unity umieszcza stację dokującą po lewej stronie ekranu z dużymi ikonami w celu dostosowania programów. U góry ekranu znajduje się pasek menu wyświetlający pliki, Edycja, Wi-Fi. Możesz uzyskać dostęp do innych rozszerzeń, ustawień iFunkcje z menu "Dash" z Ubuntu, klikając ikonę Dash na górze stacji dokującej. Stamtąd możesz wpisać nazwę programu lub inny element, a Dash znajdzie go dla użytkownika.

Cynamon Mint podobna do menu «Start» Windows, menu ułatwia dostęp, odzwierciedla wszystkie kategorie zastosowań może mieć niższą pasek zadań z kolorowych etykiet, przybysze mają możliwość znaleźć wszystko, czego szukasz, po prostu otwierając menu Mint.

Ubuntu jest o wiele szybciej niż w poprzednich wersjach, ale Mięta jest dość szybki jak stary i potężnego sprzętu.

Ubuntu i Mint mają również własne aplikacje, które ułatwiają korzystanie z nich początkującym użytkownikom.

Centrum oprogramowania Ubuntu łatwiej znaleźć, ponieważ jest w doku domyślnie ma opisową ikonę „kosz” i nowego oprogramowania.

Wybór powłoki KDE lub Gnome

W przypadku nowych odbiorców Linux, ta informacja pomoże ludziom skupić się na głównych różnic między Gnome i KDE. Porównanie muszli graficzne Linux:

Szukaj domyślnie w standardowej instalacji Unity GNOME i KDE Plasma w Ubuntu, ich różnice są głównie kosmetyczne.

wspiera KDE niebieski i szary, ma pasek na dole ekranu i menu głównego.

Gnom obsługuje ciemnoszarej i fioletowy, posiada pasek w górę, a następnie spadek stację dokującą.

KDE i Gnom przemianowany plik za pomocą F2.

zmiana nazwy pliku Gnome koncentruje się także na jego rzecz, ale to nie tak zintegrowane, a nie pop-upów.

KDE ma reputację mylenia w menu i ustawieniach.

VUstawienia przeglądarki Gnome pliki są pięć kart z dużą ilością opcji w ramach każdego z nich.

KDE posiada centralny ustawienia systemu lokalizacji, która jest bardzo podobna do okna „Preferencje systemowe» Mac OS X.

W przeciwieństwie do KDE, które są rozproszone po całym nowym Gnome wydaje się równomiernie i mniej zaśmiecone .

Gnome zdobył reputację prostszej powłoki.

W KDE, zwykle po zmianie użytkownik musi kliknąć "Zastosuj" lub "Zapisz", aby zmiany zaczęły obowiązywać.

zmiany Gnome zaczynają działać, gdy nowa wersja jest wybrany Gnom.

W KDE, jeśli chcesz wyjść, kliknij „Kickoff” i wybrać opcję „Dodaj”, a następnie kolejna opcja. Podczas zamykania potwierdzanie zamknięcia.

Gnom to mała ikona, który można nacisnąć, aby użytkownicy potwierdzili, że chce, aby zamknąć.

Z zasady KDE koncentruje się na oferowaniu większej liczby funkcji z jak największą liczbą opcji graficznych, aby dostosować.

Wielbiciele KDE podkreślają jego funkcjonalność.

Wielbiciele gnomów uważają, że prostota powłoki oferuje funkcje, które pozwalają pracować bez ograniczeń.

Po zainstalowaniu systemu Linux, użytkownik musi wybrać pulpit lepiej. To jest cała nauka. Nie ma twardych reguł, testów do wykonania ani mistrzów, którzy poprowadzą cię przez instalację Linuksa. Tutaj wszystko jest proste, chodzi tylko o gust i nawyki.