Projektowanie to okazja, w krótkim czasie, do znalezienia, za pomocą minimalnego zestawu środków, jak skuteczne działa konkretne rozwiązanie lub możliwości jego znalezienia. Pozwala to zrozumieć, czy tworzony jest właściwy produkt, przyda się klientom i jak go ulepszyć. Jednak każdy projekt powinien opierać się na analizie i projekcie.

Gdzie zaczyna się projektowanie?

Opracowanie interfejsu użytkownika rozpoczyna się od pytania, dlaczego jest ono przeznaczone i do kogo będą kierować. Dobry projektant zawsze krytycznie patrzy na otaczającą rzeczywistość i robi coś nie tylko dla procesu, ale z jakiegoś powodu rozważnie. Prawidłowy projekt interfejsu to proces znajdowania rozwiązań dla zadań użytkownika. Jego doświadczenie zaangażowania (UX) wpływa na decyzję o zakupie lub wykonaniu innego działania powodującego konwersję i może wymusić odrzucenie nawet produktu o wysokiej jakości. Interfejs rozwiązuje również zadania biznesowe, ponieważ zysk firmy zależy od tego, jak wygodne jest dla nich korzystanie z klientów.

Piramida potrzeb produktu

Projektant Maxim the Tenth zaproponował model ważnych składników każdego produktu, niezależnie od tego, do kogo jest przeznaczony. Nazwał to "Piramidą potrzeb produktu". Może służyć do tworzenia interfejsu użytkownika. W centrum tego modelu najważniejszym kryterium oceny jest umiejętność pracy. Jeśli produkt nie działa, niezależnie od tego, jak jestatrakcyjny, nie odniesie sukcesu. Na drugim etapie piramidy jest celowość. Jeśli produkt działa, musi być używany do czegoś i rozwiązywania zadań i biznesu, i być funkcjonalny. Oznacza to, że jeśli podobne produkty na rynku mają pewne funkcje, a w rozwiniętym - nie, przyniesie to straty. Następny poziom produktu piramidy popytu - wydajność, szybkość działania w porównaniu z konkurencją. Jeśli jest mniejsza niż konkurencja, produkt będzie mniej tropiony. U góry jest estetyka, ponieważ atrakcyjna, ale nie działająca strona lub aplikacja nie będą interesować konsumenta.

Niestandardowe historie i skrypty

Podczas projektowania interfejsów graficznych używane są pojęcia historii użytkownika i skryptu niestandardowego. Pierwszy termin oznacza sposób na opisanie wymagań dla projektowanego produktu w postaci kilku propozycji. Drugi to szczegółowy opis możliwego zachowania użytkownika podczas interakcji z interfejsem. Są one potrzebne, aby stworzyć właściwy produkt. Na przykład, projektując formularz na stronie, projektant powinien wiedzieć, ile powinien mieć pola, które będą wystarczające, a co nadmierne. Aby to zrobić, potrzebujesz własnego skryptu. Przykładem dobrej opcji jest kilka linii ze szczegółowym opisem oczekiwanych działań użytkownika i różnych reakcji na nie elementów interfejsu. Należy jednak pamiętać, że rejestrowanie wszystkich skryptów użytkownika przed uruchomieniem produktu nie będzie działać.

Rozwójzarządzany interfejs

Zdolność do samodzielnej zmiany interfejsu na potrzeby użytkownika istnieje w produktach firmy "1C". Na przykład w systemie 1C: Enterprise 8.2, przy użyciu wbudowanych narzędzi programistycznych, administrator może programować formularze, optymalizować interakcję między klientem i częściami serwera oraz udoskonalać platformę. Rozwiązania aplikacyjne są dostępne nie tylko w sieci lokalnej, ale także w Internecie, jeśli korzystasz z wolnych kanałów komunikacyjnych. Rozwój interfejsu w "1C" odbywa się za pomocą wbudowanego języka, dzięki któremu użytkownik może dynamicznie przebudowywać swoje części i tworzyć własne algorytmy przetwarzania danych. Struktura jest określona przez zestaw poleceń znajdujących się w określonej sekwencji. Nie ma żadnych ograniczeń co do liczby warstw w systemie. W procesie tworzenia interfejsu w "1C 8.3" istnieje mechanizm do ustawienia programu, w zależności od uprawnień użytkownika i przynależności do zespołu. Administrator może dostosować prawa użytkownika i widoczność niektórych elementów dla różnych grup, a użytkownik ma dostęp do dodatkowych ustawień za zgodą administratora.

Psychofizjologia percepcji interfejsów

W procesie projektowania i rozwijania interfejsów ważne jest, aby dobrze rozumieć psychofizjologię percepcji człowieka. Z tej wiedzy zależy jakość przyszłego produktu. Obecnie popularność zyskuje tzw. Teorię energii, która głosi, że mózg stara się jak najwięcej zaoszczędzić na swoich własnych zasobach. On jeWęglowodany wysokiej czystości, przygotowane w specjalny sposób. Tylko takie węglowodany mogą przenikać do mózgu i je odżywiać. Zasób ten jest bardzo drogi i cenny, więc nie należy marnować energii na próżno. Kiedy nie można aktywować żadnych neuronów, mózg próbuje tego nie robić. Dlatego w procesie rozwiązywania problemu jest najmniej energooszczędne rozwiązanie. Jeśli mózg z powodzeniem radzi sobie z tym, istnieje hormon przyjemności - dopamina. Należy to wziąć pod uwagę przy projektowaniu interfejsów.

, tajna liczba 7 ± 2 lub 4 ± 1

W latach 20-tych ubiegłego wieku, w laboratoriach Bell naukowców psycholog George Miller przeprowadzano doświadczenie, w którym grupa osób rozwiązać pewne zadania przy użyciu różnych ilości około obiekty W rezultacie okazało się, że im mniej używanych obiektów, tym skuteczniej rozwiązuje się zadanie. Po zapoznaniu się z rezultatów badania doprowadziły Miller regułę 7 ± 2 obiektu - maksymalna ilość, która może pomieścić pamięci krótkoterminowej człowieka. Duża liczba mózgów zaczyna być unikana w celu oszczędzania zasobów. Niedawno pojawiły się nowe badania dotyczące faktu, że obiekty nie powinny wynosić 7 ± 2 i 4 ± 1.

Różnica w obiektach unieszkodliwiania mózgu

, ale istnieje różnica w szybkości przetwarzania informacji podczas pracy z różnymi przedmiotami. Prostsze przetwarzanie szybciej niż złożone. Problemy z liczbami są rozwiązywane szybciej. Po drugie, szybkość przetwarzania - kolor, trzecia - litery, czwarta - geometryczne formy. Wiele zależy również od motywacji. Jeśli wynik jest tego wartAby podjąć wysiłek, mózg chętniej rozwiązuje problem. Jeśli zasady nie są zgodne z 7 ± 2 podczas tworzenia interfejsu, użytkownik jest tracony w dużej liczbie elementów i nie wie, jakie działania należy wykonać jako pierwsze. Może odmówić rozwiązania bardzo trudnego zadania i opuścić stronę lub aplikację.

Znaczenie zastosowania zasady 4 ± 1

Użytkownik musi rozwiązać wiele zadań w życiu codziennym, dlatego interfejs programu lub witryny nie powinien sprawiać mu trudności. Wszystko musi być zbudowane w sposób przewidywalny, logiczny i prosty. Podczas opracowywania interfejsów programowych konieczne jest rozważenie zasobu ludzkiego mózgu i nie zmuszanie go do wydawania energii na niepotrzebne działania. Prawidłowa architektura informacji i taksonomia, gdy pozycje menu są pogrupowane w przejrzysty sposób, pomagają użytkownikowi nawigować i znaleźć właściwą. Deweloper musi postawić przed nim zadanie, do którego wystarczy operować niewielką liczbą obiektów, po czym można przejść dalej. Kiedy użytkownik patrzy na stronę, zwraca uwagę na 5 obiektów, z którymi później wchodzi w interakcje. Spośród nich wybiera taki, który szybko doprowadza go do celu. Pracując z obiektem, rozwiązuje problem i idzie dalej. W rezultacie jego energia zostanie zaoszczędzona, zadanie zostanie rozwiązane, a użytkownik będzie zadowolony, mając przyjemne doświadczenie w interakcji z produktem. Dlatego zastosowanie reguły 4 ± 1 poprawia interfejs.

Używanie percepcji koloru i wielkości

Istnieje kilka ważnych ludzkich percepcjifunkcje używane podczas tworzenia interfejsów. Na przykład zasada kontrastu pozwala wyróżnić ważne obiekty, dzięki czemu stają się one bardziej wyraziste i żywe. Kontrast objętości powoduje patrzenie na większy obiekt. Podświetlony przycisk koloru przyciąga więcej uwagi niż małe i niewygodne. Przyciski z niechcianymi działaniami, na przykład z odmową subskrypcji, są wykonywane w odwrotny sposób. Aby wskazać na znaczenie używania rozmycia tła za nim i perspektywy powietrza, co pozwala kontrolować ostrość użytkownika i zwracać uwagę na konkretny obiekt. Cechy percepcji kolorów są również wykorzystywane w rozwoju interfejsów aplikacji i aplikacji. Na przykład czerwony dla osoby oznacza niebezpieczeństwo. Dlatego różne przyciski i znaki ostrzegawcze, wskazujące działania, których nie można anulować, są pomalowane w tym kolorze. Żółty przyciąga uwagę, zielony i pomarańczowy kojarzą się z czymś bezpiecznym i naturalnym. Ale jeśli użytkownicy mają duży procent kolorowych kolorów, należy zachować ostrożność przy kontrastach kolorów. Jednym ze sposobów skierowania widoku do określonego punktu jest dodanie obrazu ludzkiej twarzy. Ludzie z dzieciństwa są przygotowani do rozpoznawania twarzy i zwracania na nie uwagi, ponieważ zawsze reagują na taki obraz.

Obraz i tekst

Kilka dużych obszarów mózgu odpowiedzialnych za rozpoznawanie aktywuje się w procesie czytania, ale znacznie mniej jest wymagane do percepcji obrazu. Dlatego programiści interfejsu próbują zastąpić tekst obrazami lubikony Interfejsy programistyczne często składają się z ikon i innych elementów wizualnych. Wymaganą sekwencję odczytywania informacji o użytkowniku można ustawić przy użyciu odpowiednio dobranych obrazów. Ale z piktogramami jest problem - nie każda osoba może poprawnie odczytać ich znaczenie, bez procesu uczenia się. Na przykład, ikona na dyskietce, co oznacza oszczędność, nadal stosuje się w niektórych zastosowaniach, ale zastosowano chmury obrazów lub mętnienia strzałkę. Tak na pierwszej iteracji produktu do nowego podpisu ikonę, aby zrobić to wyjaśni użytkownikowi, jakie działanie, aby przejść po nich. Następnie użytkownik, który nie nauczyć się pierwszy etap, nowa wersja produktu zostanie dodany do podpisania, ale mniejsze. W produkcie końcowym, gdy ikona stała się znana, podpis można usunąć. Te ikony oszczędzają miejsce i są szybciej rozpoznawane przez użytkowników, co jest szczególnie ważne w przypadku aplikacji mobilnych i witryn adaptacyjnych.

Czytelność tekstu

Zasady kontrast są ważne nie tylko dla grafiki, ale dla zawartości tekstowej. Na przykład w czytnikach książek dostępny jest specjalny tryb nocny, który pozwala uczynić tło czarnym, a tekst jest biały. Dzięki temu w wieczornym świetle oczy są mniej zmęczone jasnym ekranem. Ta sama zasada jest używana przez programistów w procesie pisania kodu. Kiedy kolor jest zakodowany, oko rozpoznaje więcej odcieni na ciemnym tle, szczególnie na czerwonym i fioletowym spektrum. Oszczędzaj zasoby mózgu iPoprawna typografia pomaga szybciej odczytać tekst. Wcześniej uważano, że osoba lepiej postrzega czcionki z zarubkami, ale według nowego badania, czytanego teraz szybciej niż zwykła czcionka, to nie ma znaczenia, z lub bez zarubami on lub nie. Po opracowaniu koncepcji, zaprojektowaniu i wykonaniu prototypu testowany jest ostatni etap projektowania interfejsu. Po pomyślnym przejściu testów rozpoczyna się projekt.